overregenen in arcade 15 sept 2015

Jullie hebben nog verhalen van eerder tegoed dus we gaaan verder bij
12 september, van Rubiaes naar Valenca.

Onze hartelijke maar strak georganiseerde gastvrouw zorgt ervoor dat we al voor halfnegen buiten staan. We gaan op weg en bij de eerste koffiestop ontmieten we Ginger, een nadrukkelijk aanwezige Amerikaanse die net als wij de camino Francais al heeft gelopen. We zijn het erover eens dat beide pelgrimswegen verschillend aanvoelen. Maar waar dat verschil in zit... we komen er niet goed uit. De weg vanaf Porto lijkt minder oude verhalen, legendes te kennen en geeft althans mij minder het gevoel op een oeroud pad te gaan. De weg is wel minder eentonig, dorpen, heuvels en rivieren wisselen elkaar af. En voor ons natuurlijk het grote verschil met drie jaar geledenÑ prachtig weer. Ook nu lopen we in de zon.
Bij een volgende stop ontmoeten we andere amerikanen. Moeder, twee dochters en een oom van de meiden. Moeder heeft drie jaar in Nederland gewoond. Het is haar opgevallen dat Nederlanders op straat niet altijd vriendelijk zijn, maar als je bij hen wordt uitgenodigd is het allemaal dik in orde. Ze zijn zich ook erg bewust van het beeld dat mensen van Amerikanen hebbenÑ brutaal en lawaaiig.
Valenca blijkt een oud stadje. Om in het centrum te komen lopen we onder wel drie poorten in vestingsmuren door. Dat het er druk en toeristisch is heeft een voordelen ze verkopen chocolade mint ijs en dat laten we ons natuurlijk goed smaken.
Het pelgrimsmenu dat we later aten bleek een werkmaaltijd. In de groentensoep zaten koolbladeren die mes en vork behoefden en de vis kregen we geserveerd met ongeveer alles erop, eraan en erin. Op naar een nieuwe dag.

magda gaat weer verder.
vandaag steken we de grens met spanje over, via een lange brug over een rivier, het regent zoals ze in engeland zeggen Cats and Dogs, niet normaal, maar ja wat moeten we---verder.
we verpakken ons in plastic en gaan, binnen een half uur zijn we op de brug en maak ik toch fot,s van portugal en spanje, al zul je er weinig op zien.
we soppen door, mijn schoenen zijn
inmiddels vol gelopen en ik voel me net jezus dis op het water liep, dat komt ook omdat we bij het ontbijt op zijn amerikaans het over god en jezus hadden, ginger wilde naar een mis, maar of dat ergens lukt weten we niet, dus zei ze, GOD is hier als we elkaar helpen en er voor elkaar zijn, daar kon ik me helemaal in vinden. ineke heeft in haar beste frans een kamer gereserveerd voor de amerikanen en daar zijn ze blij mee.
we lopen door tui, ook een oud stadje, waar het water door de straten spoelt , halverwege onder een afdak giet ik mijn schoenen af, ineke houdt op de een of andere manier drogere voeten, en daar gaan we weer. het is een mooie route en het lijkt wat lichter te worden in de lucht en zowaar na een paar uur werd het beter en gaat zelfs de zon schijnen, alles kan weeer wat drogen, het plastic kan uit, de schoenen beginnen te dampen en de geur van de eucalyptusbomen doet ons denken dat we in een groot stoombad in de sauna lopen, we hadden misschien bloot moeten gaan lopen dan was echt alles droog gebeleven en hadden we ons godelijlk gevoeld, maar ja opgepakt worden wegens naaktloperij in spanje??? geen prettig voor uitzicht, we lopen door tot we een restaurant tegenkomen, we hebben trek en laten ons de spaanse omelet met brood en veel aaradappen goed smaken, het is nog een eind lopen naar porrinho, we hebben wel een alternatieve route, tegen 17;00 uur waren we in porinho, waar we een hostel gereserveerd hebben, dat vonden we makkelijk.
ineke denkt ondertussen na over een limerick, over een pelgrimeuze???, komt nog!!!
we weten s,avonds bacalau, iets minder doe het zelf, met patat en rauwe uienringen.

de bibliotheek gaat dicht omdat het siesta is, wij komen misschien straks nog even terug omdat we nu hier op dinsdag een regen dag overbruggen, het is weer bar en boos, en er wordt ook onweer voorspeld en hagel.
tot later,we genieten ook erg van jullie reacties, liefs magda en ineke.