heerlijk, nog steeds zon!!!!!!
Door: 25jaarsamen
Blijf op de hoogte en volg magda
15 Mei 2012 | Spanje, Pedrouzo
vrijdag 11 mei.
de rustdag in sarria, we hebben een blik in de kerk geworpen , een mooi romaans exemplaar en daarna zijn we wat door het stadje geslenterd en zagen de ezelman weer, althans eerst beide en later alleen de ezel en die wilde niet veel vertellen.
maar rust lokte, we zaten op een bankje aan de rivier en aten ons broodje op en later op het terras van het hotel was er koffie, met cake, die je standaard bijgeleverd krijgt en een biertje met chips en pinda´s.
nee ineke is niet aan het bier, maar ik genoot ervan.
we gingen eten in een tentje wat langs de rivier stond, de soep die ze serveerden was heerlijk, maar daarna--ineke kreeg een ondefinieerbaar stuk van een stier,vol vet en enge dingen, en ik een visje.
zo goed en kwaad als het ging heb ik de vettigheid eraf geplukt en heefte de rest opgegeten, maar was geen succes.
tja, een mens obeert wel eens iets.
een goede rustdag, morgen weer op pad naar portomarin.
we kunnen in he thotel ontbijten en dat is goed, hebben we al uitgeprobeerd en wachten tot de bakker om 09.00 uur open is, en dan gaan we verder! magda.
Zaterdag 12 mei.
Aan het ontbijt kan het niet hebben gelegen, maar we komen wat moeizaam op gang deze ochtend. De bhakker was weliswaar om negen uur open, maar zijn broodvoorraad notg beperkt. Wat we kopen is echter nog warm, dus dat belooft wel wat voor de picknick straks. Dan eerst maar koffie. Daarna lopen we een stuk op met de Duitse Roland. Hij is moe en om vooruit te kkomen heeft hij behoefte aan een praatje, wij ook dus dat treft. Hij vertelt over zijn reislustige zoons en over zijn motivatie voor de camino. Wij voegen daar de onze aan toe. Intussen verhaast hij zich over hoe soepel ik intussen alle hobbeltjes neem op het pad. Het is hier en daar wat stenig, maar in vergelijking met wat we al gehad hebben valt het best mee. Glooien doet het landschap zeer nadrukkelijk, dus de conversatie wordt af en toe onderbroken door wat extra lucht happen, maar zo hebben we wel ineens de gang er weer in en lopen lekker door. Galicie, de provincie waar we nu zijn laat zich horen en ruiken. Vogels, krekels, waterstromen en stroompjes. De zon laat ook de bloemen hun best doen, we ruiken meidoorn. Uiteindelijk vevolgt Roland zijn eigen weg, maar dan zijn we ook aan picknicken toe. De zon zorgt ervoor dat we blijven genieten. In Portomarin vinden we een mooie herberg, met terras en keuken. Heerlijk. We hebben tijd om voor we gaan douchen thee te zetten en lekker op het terras wat uit te zakken. Daarna besluiten we dat we wel zelf kunnen koken en halen bij de supermarkt het daarvoor noodzakelijke. Een ploegje van vier mannen van verschillende nationaliteiten bezet eerst het fornuis, maar we hebben geen haast en als we er eenmaal bij kunnen is het ook zo geregeld. De Nederlandse Sanne komt een praatje maken. Leuk, zij is drie en twintig en had sud makkelijk onze dochter kunnen zijn. Ze is op de fiets op pad en moest huilen toen ze bedacht dat ze er bijna is. Ik kan me dat gevoel wel voorstellen. Verder vertelt ze over haar hijzondeere gak, theaterdecors bouwen. Ze maakt voor zichzelf een hapje en holt tegen kwart voor negen nog even naar de supermarkt. komt terug met drie ijsjes, ons toetje. Hartstikke leuk. De volgned eochtend bewonderen we haar mooie fiets. Moe gelopen en gepraat zoeken we ons bed op.
Zondag 13 mei.
Vandaag naar Palas de rei. In de herberg ontbijten we met de inmiddels traditionele tostada´s en vertrekken op tijd voor een tocht van 24 km. Het is mooi land waar we doorheen lopen, veel veeteelt en dat is te horen en te ruiken. Soms dragen kuddes koeien bellen, soms ook niet. Duidelijk is wel dat het werk op zondag doorgaat, de stilte wordt geregeld verbroken door ronkende trekkers of roepende mensen die een kudde koeien of schapen de wetg over drijven. We raken aan de koffie met een Nederlandse fietser, een man die heel wat heeft gebikkeld door de heuvels en de bergen. Last van het weer heeft hij ook gehad, hij had willen kamperen maar daar is weinig van terechrt gekomen. We zitten op ons gemak, maar besluiten alledrie op een gegeven moment toch maar weer verder te gaan. In de ochtend was het nog mistig, maar de zon maakt daar toch korte metten mee. We kunnen weer lunchen op een terras, er was geen bakker open dus van picknicken is geen sprake. Dat geeft ook niet, de terassen worden ware ontmoetingsplekken voor pelgrims die elkaar wel of nog niet kennen en het krijgt een beetje de allure van een wandel evenement. Er zijn veel spanjaarden odnerweg, soms zelfs maar voor een enkel dagje. In de herberg krijgen we een mooie kamer, een driepersoons die we delen met een vrouw uit Equador. Roland is er ook en ook hier kunnen we van een heerlijk terras geniten. Ze schenken zelfs voor Magda een koud biertje en ditmaal serveren ze er ongevraagd pelpinda´s bij. Het blijft verrassend hier, maar we laten ons de pinda´s natuurlijk wel smaken. Vanmorgen aan de koffie ontdekten we trouwewns een nieuwe lekkernijÑ torte de Santiago, een soort cake met veel gemalen amandelen erin. mmmmm. Roland en wij besluiten met elkaar te gaan eten, maar deze afspraak heeft een soort olievlek effect waardoor we uiteindelijk in de tuin van een restaurant met zijn achten aan tafel belanden. Twee canadezen, een italiaan, een Zweed, een Duitser, nog een Italiaanse en wij. Er wordt druk geschakeld tussen Duits en Engels en de grappen, soms wel en soms niet begrepen door iedereen zijn niet van de lucht. Maar een serieus plan bestaat ookÑ de canadezen willen komende woensdag tot vlak voor Santiago lopen en dan donderdagmorgen met hun rugzak nog op als echte pelgrims in de pelgrimsmis verschijnen. Bij ons zet dit enig denkwerk in gang en na nog een zselfgezette beker thee gaan we zeer voldaan slapen. ineke.
maandag 14 mei.
de tijd vliegt , nog slechts 3 etappes scheiden ons van santiago, het is wederom mistig en we gaan op pad rond 07.45, de wekker ging vroeg af vandaag,we hebben 29 km te gaan dus moeten vroeg weg.
als het later wordt wordt het ook zonniger en de mist verdwijnt helemaal.
we worden eerst getacteerd op een waar kikkerconcert, erg leuk , we blijven staan om ervan te genieten.
bij de koffie is er weer torte de santiago, wat wordt een mensnel een gewoonte dier!!
we hebben flink doorgelopen vandaag, geplande rustpauzes en niet te lang en we zien erg veel eucalyptusbomen, heel hoog, heel dun en ze laten vanzelf hun bast vallen, ze ruiken heerlijk, ik krijg ze niet eens helemaal op de foto.
ondertussen ruiken we ook kamperfoelie, en munt.
we lopen zo lekker door, maar toch tijd voor ene praatje, een man uit new mexico, loopt ons achterop en begint te vertellen, hij heeft ons al eerder gezien en wil weten hoe het ons vergaat.
hij vertelt dat hij sinds 5 jaar 2 nieuwe knieen heeft en nu weer als een keivit loopt, waar hij zeer blij mee is, hij wil weten of hij nu ouder is dan onze koningin, nee hij is 70, 50 jaar gelden was hij op de brommer in spanje, zijn ogen glimmen als hij erover gaat vertellen vast een echte hippie geweest.
de tocht vordert en tegen 16.30 in Arzua, we nemen de eerst prive herberg die we zien, moeten de was doen, een mooie herberg, niet druk, er tegenover uis een pizza restaurant , dus dat is mooi voor vanavond.
we zijn daar tegen 20.00 uur en er zit een vrouw, blijkt een zweedse dame te zijn die alleen op pad is, maar heel gezellig vertelt over haar camino, over haar kleindochter met downsyndroom en zo hebben we onverwachts een leuk etentje.
onze benen en voeten protesteren en willen plat op bed, ze doen zeer, maar ja eerst moet de maag vol en dan de rest.
wat is het dan een verademing om in bd te gaan liggen, het is rustig en we kunnen redelijk slapen.
dinsdag 15 mei.
Heerlijk, maar negentien km. voor de boeg. maar uitswlapen is er niet bij want je behoort rond acht uur uit je herberg vertrokken te zijn. We gaan eerst ontbijten in een bar waar ze zelfs craissants hebben. Er is meteen al zon vandaag, maar de temperatuur moet nog even op gang komen. Tegen de tijd dat we aan de koffie toe zijn, nee, dezse keer zonder taart, kunnen de briekspijpen er echter af en het jack in de rugzak. Zomergevoel.Bij het ontbij maakte Magda al een praatje met Steven uit Malta, we zijn hem al achterop gelopen en later spreken we hem uitgebreider. Hij heeft ongelooflijk last van zijn enkels en komt maar moeizaam vooruit. Hij is echter vast van plan in Santiago aan te komen. Hij wil net als wij naar Pedrouzo, maar heeft zich voorgenomen eerder te stoppen als hij de kans krijgt. Wij lopen welgemoed verder, heuvel op heuvel af. Naarmate we dichter richting Santiago komen worden de klimmetjes en afdalingen korter. Fijn voor de benen, die af en toe wel melden dat ze al het nodige werk verzet hebben. Aan de lunch zitten we met Carmine en Ulrike, die zondag ook mee aten. Ze komen uit dezelfde regio, maar al pratend komen we er achter dat ze niet samen zijn vertrokken. Mogelijk zijn we hier getuige van een caminoliefde, maar ik durf dat nog net niet tevragen. Ze zitten nu echte rook hier in de herberg, dus misschien krijg ik de kans nog. Vanmiddag loopt een groot deel van de route helaas langs verkeerswegen waar de Spaanse automobilisten in razende vaart overheen menen te moeten denderen. Wel is er nog steeds geregeld eucalyptusbos en weiland. We komen zelfs langs een hok vaar een zeug met een stuk of tien biggen woont. Iedereen blijft er bij stil staan. Ontussen maken we plannen voor de komende dagen. Heel listig staat er aan het begin van dit dorp een toeristenbureau waar je je slaap adres voor je verblijf in Santiago kunt regelen, je krijgt een plattegrond alvast mee en je krijgt er ook alle andere info die je nodig kan hebben. Wij maken gebruik van zo´n handige dienst, maar geniten eerst verder van vandaag. In de herberg krijgen we na enig nadenken van de herberghoudster de invalidenkamer en wel voor dezelfde prijs als een herbergbed. Dat we niets extra´ñs hoeven betalen voor deze kamer met eigen douche komt, zo lijkt het, omdat ze zich ineens realiseert dat de kamer een tweepersoonsbed heeft. Of we dat wel willen. Hoe graag we dat willen dringt niet helemaal tot haar door kennelijk, maar als we ja zeggen is de kamer ineens wel vijf euro goedkoper. Mooi toch_ We gaan voor wat boodschappen enn koffie met lekkers het dorp in en daar schuift iemand bij ons aan naar wie we al een week nieuwsgierig zijnÑ de ezelman. Hij heet overigens Albert, komt uit Wenen, woont al jaren op Grand Canaria en is een groot liefhebber van ezels. De zijne heet Pedro en hij heeft hem in Pamplona, waar voor hem de camino begon gekocht voor zeshonderd euro. In Santiago wil hij hem weer van de hand doen, als hij er een euro voor krijgt is het hem goed. Liever had hij zijn eigen ezel meegenomen vanaf Grand canaria, maar het transport moest veertienhonderd euro kosten en dat was hem te gek. Ondakns de ezel sjouwt de man zelf zijn bagage, de ezel heeft een verwonding ergens op zijn lijf die behoorlijk is gaan zweren dus hij kan, behalve twee liter water, niet sjouwen. Net als wij is de man regelmatig doelwit vgan fotografen. Wij hadden er vandaag ook weer twee die ons erg graag wilden vastleggen, een Spaanse man en een Braziliaanse vrouw. Magda heeft geen idee waarom, ik wel. Magda´s koude biertje kwam dit keer uit de supermarkt en dronk ze na een douchebeurt op het herbergteras. Het koste moeite om daar van op te staan om jullie te informeren, maar omdat dit logboek ook voor ons zelf van grote waarde is hebben we ons toch los weten te rukken. Maar nu roept de inwendige mens, we hebben al gezien waar we goed vegetarisch kunnen eten, dus dat komt helemaal goed.
In Santiago vinden ve vast ook weer een computer, we blijven juullie dus met onze verslagen bestoken en uitkijken naar jullie reacties daarop.
liefs van ons.
de rustdag in sarria, we hebben een blik in de kerk geworpen , een mooi romaans exemplaar en daarna zijn we wat door het stadje geslenterd en zagen de ezelman weer, althans eerst beide en later alleen de ezel en die wilde niet veel vertellen.
maar rust lokte, we zaten op een bankje aan de rivier en aten ons broodje op en later op het terras van het hotel was er koffie, met cake, die je standaard bijgeleverd krijgt en een biertje met chips en pinda´s.
nee ineke is niet aan het bier, maar ik genoot ervan.
we gingen eten in een tentje wat langs de rivier stond, de soep die ze serveerden was heerlijk, maar daarna--ineke kreeg een ondefinieerbaar stuk van een stier,vol vet en enge dingen, en ik een visje.
zo goed en kwaad als het ging heb ik de vettigheid eraf geplukt en heefte de rest opgegeten, maar was geen succes.
tja, een mens obeert wel eens iets.
een goede rustdag, morgen weer op pad naar portomarin.
we kunnen in he thotel ontbijten en dat is goed, hebben we al uitgeprobeerd en wachten tot de bakker om 09.00 uur open is, en dan gaan we verder! magda.
Zaterdag 12 mei.
Aan het ontbijt kan het niet hebben gelegen, maar we komen wat moeizaam op gang deze ochtend. De bhakker was weliswaar om negen uur open, maar zijn broodvoorraad notg beperkt. Wat we kopen is echter nog warm, dus dat belooft wel wat voor de picknick straks. Dan eerst maar koffie. Daarna lopen we een stuk op met de Duitse Roland. Hij is moe en om vooruit te kkomen heeft hij behoefte aan een praatje, wij ook dus dat treft. Hij vertelt over zijn reislustige zoons en over zijn motivatie voor de camino. Wij voegen daar de onze aan toe. Intussen verhaast hij zich over hoe soepel ik intussen alle hobbeltjes neem op het pad. Het is hier en daar wat stenig, maar in vergelijking met wat we al gehad hebben valt het best mee. Glooien doet het landschap zeer nadrukkelijk, dus de conversatie wordt af en toe onderbroken door wat extra lucht happen, maar zo hebben we wel ineens de gang er weer in en lopen lekker door. Galicie, de provincie waar we nu zijn laat zich horen en ruiken. Vogels, krekels, waterstromen en stroompjes. De zon laat ook de bloemen hun best doen, we ruiken meidoorn. Uiteindelijk vevolgt Roland zijn eigen weg, maar dan zijn we ook aan picknicken toe. De zon zorgt ervoor dat we blijven genieten. In Portomarin vinden we een mooie herberg, met terras en keuken. Heerlijk. We hebben tijd om voor we gaan douchen thee te zetten en lekker op het terras wat uit te zakken. Daarna besluiten we dat we wel zelf kunnen koken en halen bij de supermarkt het daarvoor noodzakelijke. Een ploegje van vier mannen van verschillende nationaliteiten bezet eerst het fornuis, maar we hebben geen haast en als we er eenmaal bij kunnen is het ook zo geregeld. De Nederlandse Sanne komt een praatje maken. Leuk, zij is drie en twintig en had sud makkelijk onze dochter kunnen zijn. Ze is op de fiets op pad en moest huilen toen ze bedacht dat ze er bijna is. Ik kan me dat gevoel wel voorstellen. Verder vertelt ze over haar hijzondeere gak, theaterdecors bouwen. Ze maakt voor zichzelf een hapje en holt tegen kwart voor negen nog even naar de supermarkt. komt terug met drie ijsjes, ons toetje. Hartstikke leuk. De volgned eochtend bewonderen we haar mooie fiets. Moe gelopen en gepraat zoeken we ons bed op.
Zondag 13 mei.
Vandaag naar Palas de rei. In de herberg ontbijten we met de inmiddels traditionele tostada´s en vertrekken op tijd voor een tocht van 24 km. Het is mooi land waar we doorheen lopen, veel veeteelt en dat is te horen en te ruiken. Soms dragen kuddes koeien bellen, soms ook niet. Duidelijk is wel dat het werk op zondag doorgaat, de stilte wordt geregeld verbroken door ronkende trekkers of roepende mensen die een kudde koeien of schapen de wetg over drijven. We raken aan de koffie met een Nederlandse fietser, een man die heel wat heeft gebikkeld door de heuvels en de bergen. Last van het weer heeft hij ook gehad, hij had willen kamperen maar daar is weinig van terechrt gekomen. We zitten op ons gemak, maar besluiten alledrie op een gegeven moment toch maar weer verder te gaan. In de ochtend was het nog mistig, maar de zon maakt daar toch korte metten mee. We kunnen weer lunchen op een terras, er was geen bakker open dus van picknicken is geen sprake. Dat geeft ook niet, de terassen worden ware ontmoetingsplekken voor pelgrims die elkaar wel of nog niet kennen en het krijgt een beetje de allure van een wandel evenement. Er zijn veel spanjaarden odnerweg, soms zelfs maar voor een enkel dagje. In de herberg krijgen we een mooie kamer, een driepersoons die we delen met een vrouw uit Equador. Roland is er ook en ook hier kunnen we van een heerlijk terras geniten. Ze schenken zelfs voor Magda een koud biertje en ditmaal serveren ze er ongevraagd pelpinda´s bij. Het blijft verrassend hier, maar we laten ons de pinda´s natuurlijk wel smaken. Vanmorgen aan de koffie ontdekten we trouwewns een nieuwe lekkernijÑ torte de Santiago, een soort cake met veel gemalen amandelen erin. mmmmm. Roland en wij besluiten met elkaar te gaan eten, maar deze afspraak heeft een soort olievlek effect waardoor we uiteindelijk in de tuin van een restaurant met zijn achten aan tafel belanden. Twee canadezen, een italiaan, een Zweed, een Duitser, nog een Italiaanse en wij. Er wordt druk geschakeld tussen Duits en Engels en de grappen, soms wel en soms niet begrepen door iedereen zijn niet van de lucht. Maar een serieus plan bestaat ookÑ de canadezen willen komende woensdag tot vlak voor Santiago lopen en dan donderdagmorgen met hun rugzak nog op als echte pelgrims in de pelgrimsmis verschijnen. Bij ons zet dit enig denkwerk in gang en na nog een zselfgezette beker thee gaan we zeer voldaan slapen. ineke.
maandag 14 mei.
de tijd vliegt , nog slechts 3 etappes scheiden ons van santiago, het is wederom mistig en we gaan op pad rond 07.45, de wekker ging vroeg af vandaag,we hebben 29 km te gaan dus moeten vroeg weg.
als het later wordt wordt het ook zonniger en de mist verdwijnt helemaal.
we worden eerst getacteerd op een waar kikkerconcert, erg leuk , we blijven staan om ervan te genieten.
bij de koffie is er weer torte de santiago, wat wordt een mensnel een gewoonte dier!!
we hebben flink doorgelopen vandaag, geplande rustpauzes en niet te lang en we zien erg veel eucalyptusbomen, heel hoog, heel dun en ze laten vanzelf hun bast vallen, ze ruiken heerlijk, ik krijg ze niet eens helemaal op de foto.
ondertussen ruiken we ook kamperfoelie, en munt.
we lopen zo lekker door, maar toch tijd voor ene praatje, een man uit new mexico, loopt ons achterop en begint te vertellen, hij heeft ons al eerder gezien en wil weten hoe het ons vergaat.
hij vertelt dat hij sinds 5 jaar 2 nieuwe knieen heeft en nu weer als een keivit loopt, waar hij zeer blij mee is, hij wil weten of hij nu ouder is dan onze koningin, nee hij is 70, 50 jaar gelden was hij op de brommer in spanje, zijn ogen glimmen als hij erover gaat vertellen vast een echte hippie geweest.
de tocht vordert en tegen 16.30 in Arzua, we nemen de eerst prive herberg die we zien, moeten de was doen, een mooie herberg, niet druk, er tegenover uis een pizza restaurant , dus dat is mooi voor vanavond.
we zijn daar tegen 20.00 uur en er zit een vrouw, blijkt een zweedse dame te zijn die alleen op pad is, maar heel gezellig vertelt over haar camino, over haar kleindochter met downsyndroom en zo hebben we onverwachts een leuk etentje.
onze benen en voeten protesteren en willen plat op bed, ze doen zeer, maar ja eerst moet de maag vol en dan de rest.
wat is het dan een verademing om in bd te gaan liggen, het is rustig en we kunnen redelijk slapen.
dinsdag 15 mei.
Heerlijk, maar negentien km. voor de boeg. maar uitswlapen is er niet bij want je behoort rond acht uur uit je herberg vertrokken te zijn. We gaan eerst ontbijten in een bar waar ze zelfs craissants hebben. Er is meteen al zon vandaag, maar de temperatuur moet nog even op gang komen. Tegen de tijd dat we aan de koffie toe zijn, nee, dezse keer zonder taart, kunnen de briekspijpen er echter af en het jack in de rugzak. Zomergevoel.Bij het ontbij maakte Magda al een praatje met Steven uit Malta, we zijn hem al achterop gelopen en later spreken we hem uitgebreider. Hij heeft ongelooflijk last van zijn enkels en komt maar moeizaam vooruit. Hij is echter vast van plan in Santiago aan te komen. Hij wil net als wij naar Pedrouzo, maar heeft zich voorgenomen eerder te stoppen als hij de kans krijgt. Wij lopen welgemoed verder, heuvel op heuvel af. Naarmate we dichter richting Santiago komen worden de klimmetjes en afdalingen korter. Fijn voor de benen, die af en toe wel melden dat ze al het nodige werk verzet hebben. Aan de lunch zitten we met Carmine en Ulrike, die zondag ook mee aten. Ze komen uit dezelfde regio, maar al pratend komen we er achter dat ze niet samen zijn vertrokken. Mogelijk zijn we hier getuige van een caminoliefde, maar ik durf dat nog net niet tevragen. Ze zitten nu echte rook hier in de herberg, dus misschien krijg ik de kans nog. Vanmiddag loopt een groot deel van de route helaas langs verkeerswegen waar de Spaanse automobilisten in razende vaart overheen menen te moeten denderen. Wel is er nog steeds geregeld eucalyptusbos en weiland. We komen zelfs langs een hok vaar een zeug met een stuk of tien biggen woont. Iedereen blijft er bij stil staan. Ontussen maken we plannen voor de komende dagen. Heel listig staat er aan het begin van dit dorp een toeristenbureau waar je je slaap adres voor je verblijf in Santiago kunt regelen, je krijgt een plattegrond alvast mee en je krijgt er ook alle andere info die je nodig kan hebben. Wij maken gebruik van zo´n handige dienst, maar geniten eerst verder van vandaag. In de herberg krijgen we na enig nadenken van de herberghoudster de invalidenkamer en wel voor dezelfde prijs als een herbergbed. Dat we niets extra´ñs hoeven betalen voor deze kamer met eigen douche komt, zo lijkt het, omdat ze zich ineens realiseert dat de kamer een tweepersoonsbed heeft. Of we dat wel willen. Hoe graag we dat willen dringt niet helemaal tot haar door kennelijk, maar als we ja zeggen is de kamer ineens wel vijf euro goedkoper. Mooi toch_ We gaan voor wat boodschappen enn koffie met lekkers het dorp in en daar schuift iemand bij ons aan naar wie we al een week nieuwsgierig zijnÑ de ezelman. Hij heet overigens Albert, komt uit Wenen, woont al jaren op Grand Canaria en is een groot liefhebber van ezels. De zijne heet Pedro en hij heeft hem in Pamplona, waar voor hem de camino begon gekocht voor zeshonderd euro. In Santiago wil hij hem weer van de hand doen, als hij er een euro voor krijgt is het hem goed. Liever had hij zijn eigen ezel meegenomen vanaf Grand canaria, maar het transport moest veertienhonderd euro kosten en dat was hem te gek. Ondakns de ezel sjouwt de man zelf zijn bagage, de ezel heeft een verwonding ergens op zijn lijf die behoorlijk is gaan zweren dus hij kan, behalve twee liter water, niet sjouwen. Net als wij is de man regelmatig doelwit vgan fotografen. Wij hadden er vandaag ook weer twee die ons erg graag wilden vastleggen, een Spaanse man en een Braziliaanse vrouw. Magda heeft geen idee waarom, ik wel. Magda´s koude biertje kwam dit keer uit de supermarkt en dronk ze na een douchebeurt op het herbergteras. Het koste moeite om daar van op te staan om jullie te informeren, maar omdat dit logboek ook voor ons zelf van grote waarde is hebben we ons toch los weten te rukken. Maar nu roept de inwendige mens, we hebben al gezien waar we goed vegetarisch kunnen eten, dus dat komt helemaal goed.
In Santiago vinden ve vast ook weer een computer, we blijven juullie dus met onze verslagen bestoken en uitkijken naar jullie reacties daarop.
liefs van ons.
-
15 Mei 2012 - 18:28
Karen:
Erg leuk om jullie verslagen te lezen!! Gelukkig hebben jullie nu niet meer zoveel regen. Jullie hebben veel beleefd de afgelopen weken. Ik vind het heel knap dat jullie dit doen, petje af.
Op Ietje Fietje hebben we vandaag afscheid genomen van Mirjam (begeleidster). Ze gaat met pensioen. Het was een leuke dag, maar wel raar dat ze niet meer komt.
Twee weken geleden kwam het concert van André Rieu op tv van de Arena waar wij geweest zijn. Ik heb het opgenomen op de video.
Veel sterkte met de laatste kilometers. -
15 Mei 2012 - 18:43
Anja:
......een koud biertje op een zonnig terras......heerlijk.
Wij hebben nog effe Beerenburgweer.
De laatste loodjes......
Geniet er mateloos van.
Liefs, Anja -
15 Mei 2012 - 18:47
Diana:
Wat denk je? We kunnen geen 'groene asperge route' meer fietsen! De teler & z'n vrouw hebben hun huis verkocht, zijn kleiner gaan wonen en het land is verhuurd. Daar grazen nu schapen op. Nou ja! Jolanda & ik hebben vanmorgen dus bot gevangen. Hier, rond Alkmaar, was het droog en zonnig maar koud! Ik zat als stoker te zweten maar Jolanda kreeg het niet warm. Dus ben ik gestopt met trappen en heb m'n benen op de stang gezet. De gezichten van mensen die ons zagen spraken boekdelen... Jolanda bleef koud.
Jelle & Martin zijn Italië. Met de Panhard. Ze gaan de mooie klassieke racewagens bekijken die aan de 'Mille Miglia' meedoen. Ook zij zitten lekker in de zon.
En wat gaan jullie doen als je in Santiago bent? Nog een stukje wandelen, een weekje naar het strand, Madrid bezoeken of kom je naar huis? Je hebt nog 2 weken vrij.
Fijn dat jullie met goed weer de tocht voltooien.
Dikke zoen. -
15 Mei 2012 - 19:30
Klaas:
Zo, het lekkerste is dus bewaard tot het laatst. Het weer word alleen maar beter. Jullie staan zelfs vermeld in de NCRV gids van aankomende zondag. Zelf kunnen wij het niet zien, omdat we dan reeds in Rome zitten/lopen.
Ik hoop dat de tocht jullie zal geven wat jullie er van verwacht hadden.
"Wie te voet gaat, geeft zijn ziel de gelegenheid zich aan te melden en krijgt de kans zijn bestaan te vernemen" ( Herman Andriessen)
-
15 Mei 2012 - 20:00
Judith Van Der Burg:
Dag lieve dames,
Wat een belevenissen van jullie.
Heerlijk om zo op afstand toch mee te mogen genieten.
Wat is de tijd voorbij gevlogen. Jullie staan voor de deur van Santiago. En eindelijk genieten jullie van de welverdiende zon!!!
Hier was het zondag ook een lekker zonnetje met een mooie windje. Louwra hing aan de touwen bij de molen. Het was een geslaagd feest. Louwra is een ware molenaar. heeft haar kunnen aan velen laten zien. Siem heeft heel mooi gezongen en muziek gemaakt. En zo'n persoonlijke teksten o.a. over ons vruchwaterschap. Hij was goed op de hoogte van de wel en wee's van Louwra en een beetje van mij.
Voor jullie alle goeds toegewewnst voor de laatste etappe.
Lieve groet Louwra en Judith -
15 Mei 2012 - 21:05
Luc Sterkman. PCC..:
Hi Ineke,
Mooie verhalen over een prachtige tocht.
Leuk om je zo weer terug te zien.
Kreeg de link van Anton van Marsbergen.
We werken met hem samen in het kader van de ontwikkeling van een ei-product voor de behandeling van een oogaandoening (LMD).
Hoe gaat het verder met jou?
En hoe is het met Bert?
Succes met de laatste etappes.
Hartelijke groeten, Luc Sterkman -
15 Mei 2012 - 21:16
Linda:
spannend, dames, nog een klein stukje, dan zijn jullie er!
ik heb genoten van jullie verhaaltjes, wat kom je veel mensen tegen, is het mogelijk om met iedeeen echt te praten, kan dat in frans, duits, engels, of moet het met handen en voeten?
Ik heb een kadootje voor ineke, dat moet per computer, ik kan denk ik beter wachten tot jullie thuis zijn, ik weet niet of je computer anders overloopt.
Nog even doorzetten, geniet van de laatste etappe, dan zit het er op.
liefs, linda en paul. -
15 Mei 2012 - 22:18
Peter:
Ja, ik heb ook wel een idee waarom jullie veel gefotografeerd worden, hi..hi.. Hoe zou dat nou toch komen ? Maar afijn, fijn dat jullie mooi weer hebben, en alles goed gaat. Grappig, die camino kegde. Misschien kunnen jullie het ze nog een keer vragen.. Hier is het koud, nat met regen en hagel, en morgen maar 11 graden. Brrr! Verder: komende zondag is het roze zondag, en gelukkig besteden ze daar in de studente kerk in Nijmegen dan aandacht aan. Van komende donderdagmiddag tm zaterdagmiddag doe ik een retraite bij de dominicanen in huissen, met als thema de monnik in ons. Ik ben heel benieuwd. Groetjes, peter -
15 Mei 2012 - 22:18
Peter:
Ja, ik heb ook wel een idee waarom jullie veel gefotografeerd worden, hi..hi.. Hoe zou dat nou toch komen ? Maar afijn, fijn dat jullie mooi weer hebben, en alles goed gaat. Grappig, die camino kegde. Misschien kunnen jullie het ze nog een keer vragen.. Hier is het koud, nat met regen en hagel, en morgen maar 11 graden. Brrr! Verder: komende zondag is het roze zondag, en gelukkig besteden ze daar in de studente kerk in Nijmegen dan aandacht aan. Van komende donderdagmiddag tm zaterdagmiddag doe ik een retraite bij de dominicanen in huissen, met als thema de monnik in ons. Ik ben heel benieuwd. Groetjes, peter -
16 Mei 2012 - 08:21
Thea:
Lieve Allebei
Nog een klein tijdje dan ga jullie naar huis, was door een kinderarts geschreven toen ik klein was een in het ziekehuis lag.
En opeens komt dat hele versje bij me boven. Waarschijnlijk door alles wat jullie meemaken. Nog even en jullie hebben het bijzondere doel bereikt. Wat genieten wij steeds van jullie verhalen we zullen het missen.
Petje af voor jullie, geniet nog even het zal best wel emotioneel zijn, maar dan....
Liefs van ons Arie en Thea
-
16 Mei 2012 - 08:47
Truus:
Dank voor de felicitatie, Magda. Net weer even rustig gezeten om de laatste 2 episodes te lezen. Het zal een dubbel gevoel geven dat het einde van de tocht in zicht is. Het wordt afkicken straks. Maar nu kunnen jullie je nog even onderdompelen in de caminosfeer. Geniet ervan! -
16 Mei 2012 - 13:33
Tante Corrie:
Meiden wat spannend....'t einddoel in zicht..Ik krijg er zelfs kippenvel van, hoe moet het dan met jullie gesteld zijn. Jullie zullen je misschien dagelijks meer consentreren op de vele die nog te gaan zijn. Weer een prachtig verhaal. Wordt nooit saai.
Prachtig toch die gelijk gestemde zielen onderweg. Jullie komen thuis met een schat aan ervaringen.
Veel zonnige kilometers toegewenst.
Zondag naar Utrecht. Naar het optreden van Charlotte. we weten niet precies wat wij kunnen verwachten maar 't lijkt ons erg boeiend. Nu weer op de fiets met wanten en winterjas naar de camping. Ook leuk. tante Corrie -
17 Mei 2012 - 11:53
Janny:
hoi meiden, als jullie dit lezen, zijn jullie al in Santiago. Denken jullie nog wel eens aan Ithaka? 'Als je de tocht naar Ithaka aanvaardt: Wens de reis dan lang mag zijn'. Maar nu is er dan toch een eind aan gekomen en is de reis mooi geweest en het doel niet meer het belangrijkste. Ben en ik hopen dat jullie het nog leuk hebben in Santiago en daarna een goede thuisreis. Tot spoedig, groeten van Ben en Janny
-
17 Mei 2012 - 12:08
Gerard:
Hoi Ineke en Magda!
Dapper hoor. De uitdaging is gelukt. Ik hoop dat jullie van dat laatste stukje nog intens kunnen genieten en dat gevoel heel lang vast kunnen houden. Fantastisch dat jullie deze stappen gezet hebben!
Groeten, Charlotte en Gerard
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
