alle pelgrims keer weer huis toe-------
Door: 25jaarsamen
Blijf op de hoogte en volg magda
18 Mei 2012 | Spanje, Santiago de Compostella
woensdag 16 mei.
ja het eind komt in zicht, we lopen vandaag naar monte de gozo, de berg van de vreugde, vroeger konden de pelgrims hier vandaan santiago zien liggen en waren ze er bijna.
de dag begint zonnig, ongelooflijk, maar waar, binnen de korste keren kunnen de pijpen eraf en na een rustig ontbijt, lopen we op ons gemak.
we hebben alle tijd vandaag, een relatief korte etappe en het is supermooi weer, dus daar gaan we van genieten.
na een klein uurtje komen we uit op een terras en daar hebben ze torte di santiago en voegen zich twee amerikanen bij ons die we al eerder ontmoet hebben, ze zijn hier voor de laatste 5 etappes, hebben het erg naa rhun zin en we hebben een gezellig half uurtje.
dan weer verder, nog een onverwachts mooie route, veel bos, eucalyptusgeuren en zon, daar kunnen we geen genoeg van krijgen.
we lunchen op een terras in lavacolla, hier wasten de pelgrims zich vroeger in de beek en trokken iets schoons aan als ze dat nog bij zich hadden, nu wordt het afgeraden, het water is al vuil van zichzelf, er is een klein kraantje bij de kerk, daar houden we symbolisch onze handen onder!
we gaan verder, willen slapen op ong 5 km van santiago en dan morgen daar aankomen enn zo doorlopen naar de kerk.
tegen 15.00 uur zijn we er, we vinden een poolse herberg, oerlelijk, gebouwd ten tijde van het pausbezoek , maar wel functioneel, voor 20 euro hebben we een tweepersoonskamer, met eigen douche.
we genieten daar nog van het mooie weer in de tuin en omtmoeten er carmine en ulrike waarmee we later gaan eten, in een van de twee restaurants die de plaats rijk is, maar het is goed, 4 gengen en lekker en dat voor 8,50 pp.
we gaan niet vroeg naar bed, een beetje gezonde spanning voor morgen, dan is het echt de laatste etappe!!!
donderdag 17 mei.
Zelfs op de laatste dag weet de camino ons nog te verrassen. De bar waar we dachten te ontbijten is pas om negen uur open en dat is niet handig als je er al om acht uur voor staat. Maar op een richeltje zittend ontbijten met een pakje sap en wat geroosterde amandelen gaat ook en aldus gesterkt gaan we op weg. Het is nog vooral afdalen en vooral over asfalt gaan. Als we net voorbij het plaatsnaambord Santiago de Compostella zijn staan er twee Nederlandse mannen langs de weg. Gisteren hebben we ze efven gesproken en nu heten ze ons welkom. Erg leuk. We gaan verder en na een kwartier horen we een driftig getik rechts van ons. Magda kijkt op en dan blijken vincent en Nel daar te staan met hun camper. Bij hen dronken we drie weken geleden eerst koffie en later thee. Wat een weerzien, Nel is gisteren in Santiago aangekomen. Vincent wil weer met plezier koffie voor ons zetten, maar dat lijkt ons niet handig. We vervolgen onze weg en belanden in het centrum. Daar komen we Frans weer tegen en hij wijst ons de weg naar de plek waar we onze compostella, de bevestiging dat we echt als pelgrims de kathedraal bereikt hebben, kunnen ophalen. Hij wil ook wel wat foto´s maken met Magda haar camera. Er staat een rij en als ik het eigenlijke kantoor betreedt heb ik het gevoel in een soort heiligdom terecht te komen. Er moet een en ander worden ingevuld en dfan wordt ons de oorconde overhandigd. WE zijn hartstikke trots, maar het vervult ons ook met weemoed. Hij is voorbij, onze pelgrimstocht en dat vinden we erg jammer. We hebben nog net tijd voor een kop koffie met de onvermijdelijke Santiagotaart en zijn dan om elf uur in de kerk waar Nel heel lief een plaatsje voor ons op de tweede rij heeft vrijgehouden. Dat is maar goed ook, want het is al stampvol en dat terwijl de mis pas om twaalf uur begint. Maar er is genoeg uit te wisselen en om tien voor twaalf verschijnt een zuster ten tonele die met de hele kerk wat eenvoudige muziek, waaronder laudate omnes gentes, instudeert. En dan begint de mis. Helemaal in het Spaans helaas, he3t blijft zelfs volstrekt onduidelijk welke bijbellezingen worden gedaan. Het noemen van nationaliteiten die aanwezig zijn is het enige dat we een beetje kunnen volgen. Zo horen we ook geen beperkingen aan het ter comunie gaan, dus Magda en ik gaan samen naar voren. Het zou toch ook te gek zijn, met veel van de aanwezigen heben we slaapzalen, tafels en verhalen gedeeld.... En dan worden we gezegend, gezegend met wierook uit dat al zoveel besproken wierookvat dat met acht man sterk door de hele kerk wordt gezwaaid. De mensen uit het middenpad moeten er zelfs voor aan de kant, anders krijgen ze het letterlijk tegen hun hoofd. Jammer vind ik dat het erg onrustig wordt in de kerk, maar goed, zo gong het nu eenmaal. De wierookgeur verspreidde zich prima door de hele kathedraal, zodat we echt als gewierookte mensen weer naar buiten kwamen. En ja, daar sta je dan, met nel aan de koffie dan maar en op zoek naar het hotel waar we een kamer gereserveerd hadden. Net als eerder in Burgos en Leon moeten we onszelf weer even herpakken. Wat nu_ Na uitpakken en een uurtje lezen op de kamer, het is buiten alweer koud en bewolkt, gaan we de stad in om wat rond te kijken. Het blijkt, oh, tegenstelling met alle pelgrimsrust, kermis in de stad en wij vermaken ons met het proeven van een streeklekkernij en het langslopen van verschillende atracties. VAn de toeristeninformatie weten we inmiddels dat er galicische muziek wordt gemaakt op diverse pleienn. Dat zoeken we op en we genieten erg van enthousiast tamboerijn spelende en zingende vrouwen, van doedelzakspelers, violisten en accordeonisten die allerlei vrolijke klanken de wereld in sturen. Het is onvoorstelbaar druk, wanht heel de omgeving lijkt uitgelopen voor de feestelijkheden, dus bekende pelgrims tegenkomen zit er niet in. Inmiddels hebben we ook een polan gemaakt, we gaan proberen zaterdag of zondag thuis te komen. Met de trein blijkt een rampenplan, slechte verbindingen, onduidelijk hoe de Spaanse spoorwegen aansluiten op de internationale, kortom, zo lastig dat we toch maar gaan vliegen. We vinden een openbare computer en als echte wereldreizigers lukt het ons binnen twintig minuten een reservering voor elkaar te hebben voor komende zaterdag. Een restaurant serveert ons een vegetarische paella en doodop zijn we rond halfelf terug in ons hotel. Het is meer dan slaaptijd.
Vrijdag 18 mei.
Het hotel serveert een voor Spaanse begrippen vorstelijk ontbijtbuffet met naast het gebruikelijke brood met jam en boter ham, kaas en zelfs yoghurt met cornflakes en verschillende soorten fruit. We genieten er uitgebreid van en gaan dan de stad in op zoek naar souvenirs. Uiteraard is er veel kitsch te koop, maar mooie dingen hebben ze ook. Ik kan mooi even de kathedraal bekijken die er als model staat en ook de specifiek galicische graan opslag huisjes staan er in mooi handformaat. Die kopen we allemaal niet, we gaan voor t'shirts en truien. Het weer is weer op terrasniveau, al houd ik er wel mijn trui bij aan, maar het is toch een stuk bezelliger dan gisteren. Als we onze koffie net op hebben schuiven Carmine en Ulrike aan. Geen caminoliefde, maar een camino vriendschap, zo hebben ze me eerder deze week verzekerd. Het afscheid van hen bepaalt me weer bij het feit dat het echt voorbij is, onze reis en ik houd het niet droog. Later raken we aan de praat met een Nederlands stel dat hier per camper is. Vooral hij wil van alles weten over pelgrims en pelgrimeren, over onze ervaringen en over wat het emotioneel met je doet. Later gaat het over andere dingen, hij is tot voor kort leraar geweest en zij heeft als lerares gewerkt. We zouden... maar goed, we hebben een gezellig uurtje en dit is nog steeds de camino voor ons dus we nemen de tijd voor wat we tegen komen. We zijn bijvoorbeeld ook na vijf minuten gepraat te hebben tussen twee tafeltjes, bij hen aangeschoven. Dat praat veel makkelijker. En toen toch maar terug naar het hotel en zoveel mogelijk ingepakt. We hadden onszelf nog een echte afsluiting beloofdÑ de kathedraal uitgebreid bekijken en, zoals de traditie dat vraagt, het beeld van Jacobus omarmen. De kathedraal blijkt over een leuike audiotoer te beschikken, de mogelijke overpeinzingen van Jacob zelf zijn er in opgenomen. We lopen in de stroom mee naar het beeld. Zo´n lud beeld omarmen, dat roept bij mij niet zoveel op. Wel het idee dat dit mijn laatste pelgrimshandeling is. Maar later, in de tekst van de audiotoer komtnaar voren dat dat niet zo is. De maker laat Jacobus zeggenÑ als wandelaar ging ik op weg, als pelgrim kom ik terug. En dat kan ik wel meevoelen. En nu zitten we hier. De e'tickets uitgedraaid en onze laatste bevindingen genoteerd. Met ons laatste diner avontuur en een vliegreis zal ik jullie verder niet vermoeien. We waren enorm blij met jullie reacties steeds. Wer leven vragen ook bij jullie, het lukte ons niet die onderweg persoonlijk te beantwoorden. Maar houd ze vast, als we terug zijn mogen jullie ze nog eens stellen. Dan kunnen we het er uitgebreid over hebben.
Groetjes, en ik kan nu zeggenÑ tot gauw. lieve groeten,
Magda en Ineke.
ja het eind komt in zicht, we lopen vandaag naar monte de gozo, de berg van de vreugde, vroeger konden de pelgrims hier vandaan santiago zien liggen en waren ze er bijna.
de dag begint zonnig, ongelooflijk, maar waar, binnen de korste keren kunnen de pijpen eraf en na een rustig ontbijt, lopen we op ons gemak.
we hebben alle tijd vandaag, een relatief korte etappe en het is supermooi weer, dus daar gaan we van genieten.
na een klein uurtje komen we uit op een terras en daar hebben ze torte di santiago en voegen zich twee amerikanen bij ons die we al eerder ontmoet hebben, ze zijn hier voor de laatste 5 etappes, hebben het erg naa rhun zin en we hebben een gezellig half uurtje.
dan weer verder, nog een onverwachts mooie route, veel bos, eucalyptusgeuren en zon, daar kunnen we geen genoeg van krijgen.
we lunchen op een terras in lavacolla, hier wasten de pelgrims zich vroeger in de beek en trokken iets schoons aan als ze dat nog bij zich hadden, nu wordt het afgeraden, het water is al vuil van zichzelf, er is een klein kraantje bij de kerk, daar houden we symbolisch onze handen onder!
we gaan verder, willen slapen op ong 5 km van santiago en dan morgen daar aankomen enn zo doorlopen naar de kerk.
tegen 15.00 uur zijn we er, we vinden een poolse herberg, oerlelijk, gebouwd ten tijde van het pausbezoek , maar wel functioneel, voor 20 euro hebben we een tweepersoonskamer, met eigen douche.
we genieten daar nog van het mooie weer in de tuin en omtmoeten er carmine en ulrike waarmee we later gaan eten, in een van de twee restaurants die de plaats rijk is, maar het is goed, 4 gengen en lekker en dat voor 8,50 pp.
we gaan niet vroeg naar bed, een beetje gezonde spanning voor morgen, dan is het echt de laatste etappe!!!
donderdag 17 mei.
Zelfs op de laatste dag weet de camino ons nog te verrassen. De bar waar we dachten te ontbijten is pas om negen uur open en dat is niet handig als je er al om acht uur voor staat. Maar op een richeltje zittend ontbijten met een pakje sap en wat geroosterde amandelen gaat ook en aldus gesterkt gaan we op weg. Het is nog vooral afdalen en vooral over asfalt gaan. Als we net voorbij het plaatsnaambord Santiago de Compostella zijn staan er twee Nederlandse mannen langs de weg. Gisteren hebben we ze efven gesproken en nu heten ze ons welkom. Erg leuk. We gaan verder en na een kwartier horen we een driftig getik rechts van ons. Magda kijkt op en dan blijken vincent en Nel daar te staan met hun camper. Bij hen dronken we drie weken geleden eerst koffie en later thee. Wat een weerzien, Nel is gisteren in Santiago aangekomen. Vincent wil weer met plezier koffie voor ons zetten, maar dat lijkt ons niet handig. We vervolgen onze weg en belanden in het centrum. Daar komen we Frans weer tegen en hij wijst ons de weg naar de plek waar we onze compostella, de bevestiging dat we echt als pelgrims de kathedraal bereikt hebben, kunnen ophalen. Hij wil ook wel wat foto´s maken met Magda haar camera. Er staat een rij en als ik het eigenlijke kantoor betreedt heb ik het gevoel in een soort heiligdom terecht te komen. Er moet een en ander worden ingevuld en dfan wordt ons de oorconde overhandigd. WE zijn hartstikke trots, maar het vervult ons ook met weemoed. Hij is voorbij, onze pelgrimstocht en dat vinden we erg jammer. We hebben nog net tijd voor een kop koffie met de onvermijdelijke Santiagotaart en zijn dan om elf uur in de kerk waar Nel heel lief een plaatsje voor ons op de tweede rij heeft vrijgehouden. Dat is maar goed ook, want het is al stampvol en dat terwijl de mis pas om twaalf uur begint. Maar er is genoeg uit te wisselen en om tien voor twaalf verschijnt een zuster ten tonele die met de hele kerk wat eenvoudige muziek, waaronder laudate omnes gentes, instudeert. En dan begint de mis. Helemaal in het Spaans helaas, he3t blijft zelfs volstrekt onduidelijk welke bijbellezingen worden gedaan. Het noemen van nationaliteiten die aanwezig zijn is het enige dat we een beetje kunnen volgen. Zo horen we ook geen beperkingen aan het ter comunie gaan, dus Magda en ik gaan samen naar voren. Het zou toch ook te gek zijn, met veel van de aanwezigen heben we slaapzalen, tafels en verhalen gedeeld.... En dan worden we gezegend, gezegend met wierook uit dat al zoveel besproken wierookvat dat met acht man sterk door de hele kerk wordt gezwaaid. De mensen uit het middenpad moeten er zelfs voor aan de kant, anders krijgen ze het letterlijk tegen hun hoofd. Jammer vind ik dat het erg onrustig wordt in de kerk, maar goed, zo gong het nu eenmaal. De wierookgeur verspreidde zich prima door de hele kathedraal, zodat we echt als gewierookte mensen weer naar buiten kwamen. En ja, daar sta je dan, met nel aan de koffie dan maar en op zoek naar het hotel waar we een kamer gereserveerd hadden. Net als eerder in Burgos en Leon moeten we onszelf weer even herpakken. Wat nu_ Na uitpakken en een uurtje lezen op de kamer, het is buiten alweer koud en bewolkt, gaan we de stad in om wat rond te kijken. Het blijkt, oh, tegenstelling met alle pelgrimsrust, kermis in de stad en wij vermaken ons met het proeven van een streeklekkernij en het langslopen van verschillende atracties. VAn de toeristeninformatie weten we inmiddels dat er galicische muziek wordt gemaakt op diverse pleienn. Dat zoeken we op en we genieten erg van enthousiast tamboerijn spelende en zingende vrouwen, van doedelzakspelers, violisten en accordeonisten die allerlei vrolijke klanken de wereld in sturen. Het is onvoorstelbaar druk, wanht heel de omgeving lijkt uitgelopen voor de feestelijkheden, dus bekende pelgrims tegenkomen zit er niet in. Inmiddels hebben we ook een polan gemaakt, we gaan proberen zaterdag of zondag thuis te komen. Met de trein blijkt een rampenplan, slechte verbindingen, onduidelijk hoe de Spaanse spoorwegen aansluiten op de internationale, kortom, zo lastig dat we toch maar gaan vliegen. We vinden een openbare computer en als echte wereldreizigers lukt het ons binnen twintig minuten een reservering voor elkaar te hebben voor komende zaterdag. Een restaurant serveert ons een vegetarische paella en doodop zijn we rond halfelf terug in ons hotel. Het is meer dan slaaptijd.
Vrijdag 18 mei.
Het hotel serveert een voor Spaanse begrippen vorstelijk ontbijtbuffet met naast het gebruikelijke brood met jam en boter ham, kaas en zelfs yoghurt met cornflakes en verschillende soorten fruit. We genieten er uitgebreid van en gaan dan de stad in op zoek naar souvenirs. Uiteraard is er veel kitsch te koop, maar mooie dingen hebben ze ook. Ik kan mooi even de kathedraal bekijken die er als model staat en ook de specifiek galicische graan opslag huisjes staan er in mooi handformaat. Die kopen we allemaal niet, we gaan voor t'shirts en truien. Het weer is weer op terrasniveau, al houd ik er wel mijn trui bij aan, maar het is toch een stuk bezelliger dan gisteren. Als we onze koffie net op hebben schuiven Carmine en Ulrike aan. Geen caminoliefde, maar een camino vriendschap, zo hebben ze me eerder deze week verzekerd. Het afscheid van hen bepaalt me weer bij het feit dat het echt voorbij is, onze reis en ik houd het niet droog. Later raken we aan de praat met een Nederlands stel dat hier per camper is. Vooral hij wil van alles weten over pelgrims en pelgrimeren, over onze ervaringen en over wat het emotioneel met je doet. Later gaat het over andere dingen, hij is tot voor kort leraar geweest en zij heeft als lerares gewerkt. We zouden... maar goed, we hebben een gezellig uurtje en dit is nog steeds de camino voor ons dus we nemen de tijd voor wat we tegen komen. We zijn bijvoorbeeld ook na vijf minuten gepraat te hebben tussen twee tafeltjes, bij hen aangeschoven. Dat praat veel makkelijker. En toen toch maar terug naar het hotel en zoveel mogelijk ingepakt. We hadden onszelf nog een echte afsluiting beloofdÑ de kathedraal uitgebreid bekijken en, zoals de traditie dat vraagt, het beeld van Jacobus omarmen. De kathedraal blijkt over een leuike audiotoer te beschikken, de mogelijke overpeinzingen van Jacob zelf zijn er in opgenomen. We lopen in de stroom mee naar het beeld. Zo´n lud beeld omarmen, dat roept bij mij niet zoveel op. Wel het idee dat dit mijn laatste pelgrimshandeling is. Maar later, in de tekst van de audiotoer komtnaar voren dat dat niet zo is. De maker laat Jacobus zeggenÑ als wandelaar ging ik op weg, als pelgrim kom ik terug. En dat kan ik wel meevoelen. En nu zitten we hier. De e'tickets uitgedraaid en onze laatste bevindingen genoteerd. Met ons laatste diner avontuur en een vliegreis zal ik jullie verder niet vermoeien. We waren enorm blij met jullie reacties steeds. Wer leven vragen ook bij jullie, het lukte ons niet die onderweg persoonlijk te beantwoorden. Maar houd ze vast, als we terug zijn mogen jullie ze nog eens stellen. Dan kunnen we het er uitgebreid over hebben.
Groetjes, en ik kan nu zeggenÑ tot gauw. lieve groeten,
Magda en Ineke.
-
18 Mei 2012 - 18:24
Annerien:
ik voel me weer erg verwant met wat jullie beleven...
Ik zou graag nog eens gaan en dan ook lopen. Wie weet krijg ik ooit de kans.
Wat zal het rara zijn om weer thuis te komen en toch ook mooi met alle ervaringen in je hoofd en in je hart.Tot gauw. Als jullie 'geland zijn' kom ik graag eens langs. veel sterkte ook en liefs -
18 Mei 2012 - 18:52
Sjaak:
Hoi meiden,
Ik ben onwijs trots op jullie dat jullie Santiago gehaald hebben! En in stilte denk ik dat ik het ook weer gehaald heb. Want in stilte heb ik de hele tocht met jullie meegelopen.
Ik lees (en dat herken ik helemaal) dat jullie het eigenlijk jammer vinden dat jullie er zijn. In het begin mailde ik jullie al "het onderweg zijn is het mooiste".
Geniet de komende dagen/weken nog maar mooi na van jullie prachtige reis, goede reis terug naar Nederland en tot ziens. Tot ziens bij het spinnen?
Groetjes en een dikke kus van
Sjaak -
18 Mei 2012 - 19:27
Truus:
Dag lieverds, slaap lekker, goede reis en wel thuis!
-
18 Mei 2012 - 19:44
Tilly En Diny:
Lieve Pelgrimada's, Camino: ' de reis is het doel" en eigenlijk zeggen jullie dat ook.
Wij zijn trots op jullie! Ondanks best veel tegenwind/regen hebben jullie het toch samen volbracht. Petje af!
Geniet en droom nog even na. Met een beetje geluk kunnen jullie jezelf terugzien op tv- thuis? x x x uit
Limburg. -
18 Mei 2012 - 20:27
Anja:
Amanda Strydom: Pelgrimsgebed songtekst
Vader God U ken my naam
My binnegoed en buitestaan
My grootpraat en my klein verdriet
My vashou aan als wat verskiet.
U ken my vrese en my hoop
Die pad wat ek so kaalvoet loop
Die pad het U lankal berei
U maak die pad gelyk vir my.
Alle pelgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op U grootpad
Soekend na U boardinghuis.
Moeder God U ken my waan
My ego en my regopstaan
Die drake waarteen ek bly veg
U wys my altyd weer die weg.
U het my met U lig geseën
Die lig strooi ek op iedereen
Net U weet hoe my toekoms lyk
Ek het niks, U maak my ryk.
Alle perlgrims keer weer huistoe
Elke swerwer kom weer tuis
Ek verdwaal steeds op U grootpad
Soekend na U boardinghuis.
Het lijkt nog maar zo kort geleden dat we dit lied konden horen in de Laatdienst! En nu ......
Alle respect voor deze superprestatie.
Ik hoop dat het jullie heeft gebracht wat jullie ervan verwachten en dat we nog veel tijd krijgen om dat allemaal te gaan horen.
Met een dikke knuffel en liefs, Anja
-
18 Mei 2012 - 21:11
Karen:
Hoi lieve tantes,
heel erg gefeliciteerd met het voltooien van de pelgrimstocht. Echt een superknappe prestatie, iets om heel trots op te zijn! Het zal ook wel raar zijn dat het nu voorbij is.
Groetjes,
Karen. -
18 Mei 2012 - 21:11
Irene:
Welkom thuis! -
18 Mei 2012 - 22:34
Conny:
Ik heb trouw alle avonturen meegelezen. Deel 2 van het avontuur zit er dus op. Wel jammer, maar deel 3 (thuiskomen, weerzien en terugkijken) beloofd veel goeds.
Fijn, dat jullie er zonder kleerscheuren doorheen zijn gekomen. Goede reis terug.
Conny (en Wim natuurlijk)
p.s.: op dezelfde zondag vliegen wij de andere kant op voor een week op Mallorca met de dealerreis. Misschien kunnen we onderweg nog zwaaien naar elkaar! -
19 Mei 2012 - 07:52
Tante Corrie:
Lieve Ineke
Lieve Magda
Meiden ge-wel-dig!!!
Gefeliciteerd.
Het is jullie gelukt. Zomaar voorbij.
Tranen en een gevoel van weemoed. Zo begrijpelijk. Bedankt dat wij het mochten meebeleven. Straks het gewone leven weer oppakken maar dit blijft jullie altijd bij.
groeten van ons voor jullie.
tante Corrie (ome Bank) -
19 Mei 2012 - 17:35
Conny:
Welkom thuis...met een zonnetje erbij. -
19 Mei 2012 - 19:16
Ineke B:
lieve Ineke en Magda,
Wat een grandioze reis en een berg ervaringen. Veel verhalen hopen we nog uitgebreider te horen maar nu eerst "landen" . Dank dat ik mee mocht genieten en tot gauw.
-
19 Mei 2012 - 20:16
Peter:
Wat goed dat jullie het tot het eind gehaald hebben! Als ik dit schrijf zijn jullie waarschijnlijk al weer thuis.. Nagenietend ? Dank voor jullie mooie belevenissen onderweg! -
19 Mei 2012 - 20:17
Peter:
Al wie gaan op verre reizen worden armer worden rijker worden wijzer...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
