hollands
Door: 25jaarsamen
Blijf op de hoogte en volg magda
07 Mei 2012 | Spanje, Vega de Valcarce
HEERLIJK OM AL JULLIE REACTIES TE LEZEN. DAAR KIJKEN WIJ NOU WEER NAAR UIT. EN INDERDAAD, ELKE DAG IS HIER ANDERS EN ´S MORGENS WEET JE NIET MET WELK VERHAAL JE GAAT SLAPEN.
Zondag 6 mei.
Na een ontbijtje van geroosterd brood met jam vertrekken we en... de zon schijnt weer. het is zondagochtend stil, alleen de vogels doen uitbundig hun best. Allereerst komen we door ponferrada, een stadje met een kathedraal, en kasteel en meer van dat cultuurgoed, maar bovenal een terras waar we koffie kunnen drinken. ok, de trui kan nog niet uit, maar we zitten buiten. We kijken even in de kathedraal, even overdadig versierd als al die andere kathedralen en vervolgen onze weg. Tegen twaalven zijn we in columbrianos waar we in de verte een geluidsinstallatie horen sputteren. Zouden we hier weer in een zondags feestje terechtkomen_ ja hooor, als we het dorp in komen blijken alle richeltjes van het plein te zijn belegd met oude kranten. daarop kun je gaan zitten om deel te nemen aan een heuse openlucht mis. Hoe krijgen ze het voor elkaar, precies op Laatdienst tijd. en... we voelen ons er nog aardig thuis ook. Een cantor zet, begeleid door een electrische piano een spaanse versie van u zij de glorie in. het is kennelijk niet gebruikelijk dat er iemand meezingt. Er volgt een riedel in het spaans, waaruit we wel kunnen opmaken waar ze zo ongeveer zijn in de katholieke dienst volgorde. Tusen de lezingen wordt heel modern de ook in Spanje kennelijk populaire versie van het haleluja gezongen, dat bij ons bekend werd door Sharon, maar dat eerder ook door leonard cohen en jeff Buckley gezonen werd. We krijgen de neiging om ons toch even tte laten horen. Het blijkt een mariamis, want er volgen allerlei gebeden waarin madre Maria een hoofdrol lijkt te spelen. een ave maria volgt, ook alweer bekend voor ons. Als ze aan de vredeswens toe zijn komen er ook mensen op ons af om ons vrede te wensen en er zegt niemand dat we niet mee mogen doen aan de comunie, dus dat doen we. We voelen ons hier zomaar welkom. Maar het lijf vragt ook om eten, dus we zoeken een barretje op voor een tortilla.
We vervolgenonze weg. Allerlei planten laten zich ruiken, meidoorn,, lavendel en van alles dat we niet kunnen thuisbrengen. De zon bleef en hoewel de herberg stond aangegeven als een zonder verwarming gaan we er toch heen. Het blijkt een bijzonder bouwwerk rond een binnenplaats. In het midden staat een kerk en daar omheen zijn alemaal slaapcabines gebouwd en een doucheruimte. De zon staat op de binnenplaats en iedereen zit genoeglijk voor zijn slaaphokje te kletsen, te lezen en ergens midden op het plein staan kranen waar wasjes onder gedaan worden. Ik blijk niet de enige blinde op de camino, een meneer met blindenstok torpedeert bijna een wasrek en natuurlijk ga ik een praatje met hem maken. Hij is Italiaan en komt uit de buurt van Bologna, Hij spreekt net zo beroerd Frans als ik, dus we izjn gauw klaar, maar toch blijven deze contacten bijzonder. Het Duitse echtpaar dat ons deze herberg heeft geadviseerd is er ook, de man loopt te glimmen vanÑ zie je wel. Lekker eten blijkt er ook te zijnÑ spaghetti met champignonsaus. Maar voor we zover zijn spreekt een Nederlandse vrouw ons nog aan. Zij heeft een dochter met een progressieve oogziekte, maar wil ook wel graag even vertellen dat ze nu, op de erste dag van haar camino al een voetblessure heeft. De groep van de Remonstrantse kerk waarmee ze op stap is is gaan eten en ze zullen voor haar een piza meebrengen, maar ze baalt wel en dat lijkt me logisch.
Het restaurant serveert nderdaad prima pasta, maar wel ik erg kleine porties voor een pelgrim. Een lekker voorafje of behoorlijk toetje heeft hij ook al niet, dus na een kop thee gaan we terug naar ons slaaphokje waar gelukkig nog een dik stuk chocola op ons wacht. Zielstevreden kruipen we tenslotte in onze slaapzak. als we gaan toileteren midden in de nacht, horen we de nachtegaal!!
maandag 7 mei.
Janneke is jarig, die gaan we straks even mailen en anja en karen vertrekken naar terschelling.
wij staan om 07:00 uur op, moeten straks eerst een stuk van de eerste etappe doen voor we kunnen ontbijten, weer een nieuwe ervaring, maar dat lukt , na een klein half uurtje komen we in een dorpje, met weinig ,maar wel met ontbijt, de eigenaars van de bar verzuchten dat iedereen teglijk komt en hebben het zweet op het voorhoofd, maar voor ons is er nog toast, een donut en sianaasappellimonade.
prima, we genieten er rustig van en gaan dan op weg, we hebben nog wel wat kilometers te gaan vandaag, weten nog niet precies waar we zullen eindigen, we zien het wel.
we gaan naar villa franca de bierzo, waar we Martha tegen het lijf lopen en samen koffie gaan drinken, gezellig, en als we bijna weg gaan komen per en christel binnen, dus blijven we nog even plakken.
tegen 12:00 uur gaan we weer op weg, we nemen de eenvoudige route naar vega de valcare, de camino duro door de bergen is te zwaar en ook te gevaarlijk,het is nat en glad en voor de verandering regent het weer en dus nemen we geen risico, we hebben dan wel een beschermengeltje bij ons, maar willen haar niet teveel uitdagen. de temperatuur is wel wat hoger en dat is erg prettig,
in trabadelo zien we de herberg met nderlandse eigenaars , we hebben ze vorig jaar ontmoet op de landelijke dag van het genootschap van sint jacob, ze vinden het erg leuk om ons te zien en als ook martha aangeschoven is en spaghetti bestelt en we zien dat er ook heerlijke soep en lasagna ( vegetarisch ) te krijgen is, besluiten we er te blijven eten en daarna verder te lopen.
een geod plan , per en christel komen ook weer binnen, zij nemne de laatste kamer in het hotelletje en wij gaan weer verder na een leuk gesprek met de nederlandse eigenaar.
we lopen door naar vega de valcarce en willen gaan slapen in de braziliaanse herberg, in het boek staat dat er harde muziek gedraaid wordt, maar wij wagen het erop en wat krijgen we???
een hartelijke ontvangst door de nederlandse joke die hier hospitalero is, een warme kachel, rustige muziek , en we hadden zelfs mee kunnen eten, nou dat hoeft niet, maar wel een heerlijk warme douche , een kan mintthee en morgen een ontbijt.
onze dag is helemaal goed, morgen gaan we voor de beklimming van de o,cebreiro, dat moet gaan lukken.
ons rest nog slechts 170 km---
liefs van ons.
Zondag 6 mei.
Na een ontbijtje van geroosterd brood met jam vertrekken we en... de zon schijnt weer. het is zondagochtend stil, alleen de vogels doen uitbundig hun best. Allereerst komen we door ponferrada, een stadje met een kathedraal, en kasteel en meer van dat cultuurgoed, maar bovenal een terras waar we koffie kunnen drinken. ok, de trui kan nog niet uit, maar we zitten buiten. We kijken even in de kathedraal, even overdadig versierd als al die andere kathedralen en vervolgen onze weg. Tegen twaalven zijn we in columbrianos waar we in de verte een geluidsinstallatie horen sputteren. Zouden we hier weer in een zondags feestje terechtkomen_ ja hooor, als we het dorp in komen blijken alle richeltjes van het plein te zijn belegd met oude kranten. daarop kun je gaan zitten om deel te nemen aan een heuse openlucht mis. Hoe krijgen ze het voor elkaar, precies op Laatdienst tijd. en... we voelen ons er nog aardig thuis ook. Een cantor zet, begeleid door een electrische piano een spaanse versie van u zij de glorie in. het is kennelijk niet gebruikelijk dat er iemand meezingt. Er volgt een riedel in het spaans, waaruit we wel kunnen opmaken waar ze zo ongeveer zijn in de katholieke dienst volgorde. Tusen de lezingen wordt heel modern de ook in Spanje kennelijk populaire versie van het haleluja gezongen, dat bij ons bekend werd door Sharon, maar dat eerder ook door leonard cohen en jeff Buckley gezonen werd. We krijgen de neiging om ons toch even tte laten horen. Het blijkt een mariamis, want er volgen allerlei gebeden waarin madre Maria een hoofdrol lijkt te spelen. een ave maria volgt, ook alweer bekend voor ons. Als ze aan de vredeswens toe zijn komen er ook mensen op ons af om ons vrede te wensen en er zegt niemand dat we niet mee mogen doen aan de comunie, dus dat doen we. We voelen ons hier zomaar welkom. Maar het lijf vragt ook om eten, dus we zoeken een barretje op voor een tortilla.
We vervolgenonze weg. Allerlei planten laten zich ruiken, meidoorn,, lavendel en van alles dat we niet kunnen thuisbrengen. De zon bleef en hoewel de herberg stond aangegeven als een zonder verwarming gaan we er toch heen. Het blijkt een bijzonder bouwwerk rond een binnenplaats. In het midden staat een kerk en daar omheen zijn alemaal slaapcabines gebouwd en een doucheruimte. De zon staat op de binnenplaats en iedereen zit genoeglijk voor zijn slaaphokje te kletsen, te lezen en ergens midden op het plein staan kranen waar wasjes onder gedaan worden. Ik blijk niet de enige blinde op de camino, een meneer met blindenstok torpedeert bijna een wasrek en natuurlijk ga ik een praatje met hem maken. Hij is Italiaan en komt uit de buurt van Bologna, Hij spreekt net zo beroerd Frans als ik, dus we izjn gauw klaar, maar toch blijven deze contacten bijzonder. Het Duitse echtpaar dat ons deze herberg heeft geadviseerd is er ook, de man loopt te glimmen vanÑ zie je wel. Lekker eten blijkt er ook te zijnÑ spaghetti met champignonsaus. Maar voor we zover zijn spreekt een Nederlandse vrouw ons nog aan. Zij heeft een dochter met een progressieve oogziekte, maar wil ook wel graag even vertellen dat ze nu, op de erste dag van haar camino al een voetblessure heeft. De groep van de Remonstrantse kerk waarmee ze op stap is is gaan eten en ze zullen voor haar een piza meebrengen, maar ze baalt wel en dat lijkt me logisch.
Het restaurant serveert nderdaad prima pasta, maar wel ik erg kleine porties voor een pelgrim. Een lekker voorafje of behoorlijk toetje heeft hij ook al niet, dus na een kop thee gaan we terug naar ons slaaphokje waar gelukkig nog een dik stuk chocola op ons wacht. Zielstevreden kruipen we tenslotte in onze slaapzak. als we gaan toileteren midden in de nacht, horen we de nachtegaal!!
maandag 7 mei.
Janneke is jarig, die gaan we straks even mailen en anja en karen vertrekken naar terschelling.
wij staan om 07:00 uur op, moeten straks eerst een stuk van de eerste etappe doen voor we kunnen ontbijten, weer een nieuwe ervaring, maar dat lukt , na een klein half uurtje komen we in een dorpje, met weinig ,maar wel met ontbijt, de eigenaars van de bar verzuchten dat iedereen teglijk komt en hebben het zweet op het voorhoofd, maar voor ons is er nog toast, een donut en sianaasappellimonade.
prima, we genieten er rustig van en gaan dan op weg, we hebben nog wel wat kilometers te gaan vandaag, weten nog niet precies waar we zullen eindigen, we zien het wel.
we gaan naar villa franca de bierzo, waar we Martha tegen het lijf lopen en samen koffie gaan drinken, gezellig, en als we bijna weg gaan komen per en christel binnen, dus blijven we nog even plakken.
tegen 12:00 uur gaan we weer op weg, we nemen de eenvoudige route naar vega de valcare, de camino duro door de bergen is te zwaar en ook te gevaarlijk,het is nat en glad en voor de verandering regent het weer en dus nemen we geen risico, we hebben dan wel een beschermengeltje bij ons, maar willen haar niet teveel uitdagen. de temperatuur is wel wat hoger en dat is erg prettig,
in trabadelo zien we de herberg met nderlandse eigenaars , we hebben ze vorig jaar ontmoet op de landelijke dag van het genootschap van sint jacob, ze vinden het erg leuk om ons te zien en als ook martha aangeschoven is en spaghetti bestelt en we zien dat er ook heerlijke soep en lasagna ( vegetarisch ) te krijgen is, besluiten we er te blijven eten en daarna verder te lopen.
een geod plan , per en christel komen ook weer binnen, zij nemne de laatste kamer in het hotelletje en wij gaan weer verder na een leuk gesprek met de nederlandse eigenaar.
we lopen door naar vega de valcarce en willen gaan slapen in de braziliaanse herberg, in het boek staat dat er harde muziek gedraaid wordt, maar wij wagen het erop en wat krijgen we???
een hartelijke ontvangst door de nederlandse joke die hier hospitalero is, een warme kachel, rustige muziek , en we hadden zelfs mee kunnen eten, nou dat hoeft niet, maar wel een heerlijk warme douche , een kan mintthee en morgen een ontbijt.
onze dag is helemaal goed, morgen gaan we voor de beklimming van de o,cebreiro, dat moet gaan lukken.
ons rest nog slechts 170 km---
liefs van ons.
-
07 Mei 2012 - 18:45
Tilly En Diny:
Still going strong! Nog maar 170 km en al heel veel ervaringen en ervaring. Leuk dat jullie steeds weer bekende camino collega's ontmoeten. Een heel bijzondere manier om vrienden te "maken". Het lijkt ons ook zalig om af en toe in het Nederlands te kunnen communiceren.
We hopen dat jullie ondanks alle buien en kou toch kunnen blijven genieten. We leven en lezen met jullie mee! dikke knuffels!!! -
07 Mei 2012 - 18:54
Klaas:
Als rasechte katholiek, Ineke moet je toch weten dat de meimaand, Mariamaand is. Dus een Mariamis is dus zeker niet raar. Die laatste kilometers kunnen jullie dus op de sloffen doen.
Hopelijk breekt de zon nog door en komen jullie bruingebrand terug.
Het lied "langs bergen en langs dalen, ja overal is God"word dus het gezang voor morgen.
Succes -
07 Mei 2012 - 19:01
Peter:
Gelukkig iets beter weer.. -
07 Mei 2012 - 19:18
Sjaak:
Hoi meiden, het gaat nog steeds prima met jullie als ik het zo lees. Morgen o Cebreiro! Een pittige maar ook prachtige klim. Ik ben benieuwd hoe het jullie zal vergaan. Hopelijk lees ik er een dezer dagen wat meer over! En hopelijk genieten jullie ook van de klim! In gedachten ga ik met jullie mee omhoog.
Er staan daar in ieder geval mooie Keltische huizen met rieten daken op jullie te wachten.
Verder weer het allerbeste en, zoals de Derpers zeggen, houd keep! -
07 Mei 2012 - 19:25
Ineke Bruning:
lieve magda en ineke, wat een verhalen en ontmoetingen; telkens heerlijk om de belevenissen te lezen. Dat zonnetje mag wel wat harder gaan schijnen, 't is tenslotte Spanje toch? jullie zijn wel echte bikkels . 'k lees graag gauw het vervolg; geniet ze van de lekkere geuren en omgeving. tot ziens -
07 Mei 2012 - 19:52
Diana:
Zaterdag in de trein van Alkmaar naar Haarlem een dame ontmoet op weg naar Rotterdam. Vandaar ging ze met het vliegtuig naar Biarritz om door de reizen naar het startpunt van de Camino. Inderdaad, ze gaat ook naar Compostella. "Misschien kwam ze jullie nog tegen?" Nee, nee, mijn vriendin loopt dezelfde kant op en is al 5 weken onderweg dus je gaat haar niet inhalen. In Haarlem hebben Jolanda & ik haar bij de hand genomen en samen zijn we doorgereisd naar Rotterdam. Ik vertelde dat je geen best weer had maar Trudie (zo heet ze) besloot dat de zon ging schijnen zodra zij er was.
Dus ik hoop dat ze een stevig hogedruk gebied meebrengt! Dan hebben jullie er ook nog iets aan.
Als we weer op de fiets zitten zal ik je meer vertellen over Trudie.
Volgens Jolanda is ze over 3 weken weer thuis. Ik denk dat ze de eerste week zeker 5 kilo bagage terug naar huis gaat sturen en dan haar draai zal vinden. Ze is een kennis van een conducteur dus kunnen informatie inwinnen.
En je mag van mij nu wel weer eens thuiskomen... Nee hoor, geniet van alles. Dikke zoen! -
07 Mei 2012 - 19:53
Wout:
Inderdaad gisteren Laatdienst met klein koor. Zieken en vakantiegangers zijn afwezig.Sommige mogelijk absent vanwege de voorgangster, maar het bleek een goede dienst met prima lectoren en momenten met stilte gemengd met het geluid van de klankschalen. Het is hier nog hartstikke koud voor de tijd van het jaar -
07 Mei 2012 - 19:59
Annerien:
Wat een heerlijke verhalen weer van jullie en wat leuk dat jullie zo trouw schrijven.Ik kijk er ook steeds naar uit en smul ervan. Wat me opvalt is dat jullie vooral kathedralen zien die -inderdaad- verre van sober zijn.
Ik heb juist ook veel goed ehernneringen aan mooie oude romaanse kerkjes,maar misschien kom je daar toch niet altijd langs als je loopt. Ik was tenslotte met de auto(Oei oei).
Nog 170 km ongelooflijk.O Cebereiro heeft wel een oud kerkje trouwens!
Alle goeds weer! -
07 Mei 2012 - 20:14
Johan Van Keulen:
Hoi Pelgrimmers,
Nog maar 170 km......
Ik heb het idee dat jullie er steeds meer zin in krijgen!? Ik heb wel enorm respect voor jullie hoor, nog steeds is het niet het leukste weer en elk verhaal spat energie vam het scherm.
Ik ben dit weekend in Kopenhagen, deels voor mij zelf en voor de baas, gelukkig ging de start op rolletjes en ben ik in de loop van de dag met de trein een uitstapje gemaakt naar het Zweedse Malmo, vanaf de luchthaven is het maar 20 minuten en sta je midden in het centrum. Beide steden zijn zeer leuk om een keer te zien en bieden vele opties, zal proberen als ik nog even tijd heb om een klein verslag ervan te maken.
Ik heb wel mazzel met het weer, de lucht ziet strak blauw en de zon schijnt volop, wel is het fris, 13-14 graden, maar dat is niet erg!?
Ik heb de afglopen dagen ook veel gelopen, een stad als deze zie je het beste te voet of met de fiets, want dat valt ook op hoeveel Denen er op de fiets gaan! In Amsterdam en Being is het veel maar ook hier moet je moeite doen om je fiets terug te vinden!?
Gisteravond naar Tivoli park geweest een soort kruising van de Efteling en de Keukenhof, en in de avond uren echt een sprookje als de verlichting in het park aangaat, tigduizend lampjes toveren het park om in een sprookjes wereld!
Nog een dag hier en dan weer naar SPL, en dan kan ik meteen weer aan het werk, helaas is het dan al weer voorbij!
Maar goed, heeeel veeeeel succes met de laatste luttele km en hoe alles heel en je portomonnee op slot en Santioga de Compostella is in zicht!
Groetjes uit Kopenhagen,
Johan -
08 Mei 2012 - 15:19
Emma:
hallo lieve tantes ik ben super trots op jullie en ik lees alle verslagen maar ik vond het nu wel tijd om te reageren ik kan me nog herinderen dat ik met tante magda op de bank aan het praten over rondje texel die tante ineke en papa een week later zouden maken en toen vroeg waarom wil jij(magda) niet mee? je antwoord was nee dat is me echt te ver het moet wel een beetje leuk blijven dat vond ik ook dus dronken we nog een lekker kopje nu heb ik even uitgerekent dat je er al 10,5 rondjes texel erop zittenen je moet er nog krap 3 dus dat wordt een eitje ik ben super trots op alle twee en ik hoop dat er nog een beetje lekker weer komt( ik stel jullie gelukkig nederland is niet veel beter :( ) nog super veel plezier en tot ziens xox Emma van Keulen -
10 Mei 2012 - 11:52
Tante Corrie:
Hallo meiden
Hartverwarmend verslag. Als ik lees ,,zielstevreden duiken wij ons bed in,, nou dan gaat 't nog erg goeg met jullie.
Mooi toch die kerkdienst op Laatdienst=tijd. Bekruipt jullie dan geen heimwee?
Ooit spreken we jullie dan worden al dit soort vragen beantwoord.
Janneke jarig, Anja en Karen naar Terschelling...Zo blijkt maar weer ver weg en toch zo dichtbij.
Meiden het ga jullie goed.
Groetjes voor jullie van ons: tante Corrie (ome Bank)
-
11 Mei 2012 - 09:15
Marja Ligterink:
lieve Magda en Ineke,
Wat leuk om jullie zo te kunnen volgen op jullie reis. Mooi is dat hè al die ontmoetingen met mensen onderweg.
Leuk te lezen dat je op Laatdiensttijd een mis meedeed. Wij waren op dat moment in een moskee in Istanbul en hadden een prachtig gesprek met een gids. Mooi dat je je over de hele wereld zo verbonden en welkom kunt voelen.
Ik wens jullie verder een hele goede reis, en zie jullie over drie weken weer.
liefs,
marja
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
