we gaan nu echt op pad

het is vandaag zaterdag 5 sept en we gaan nu echt op pad, het reisboek adviseerde om met de bus of de metro naar de kust te gaan, maar matosinhos, en van daaruit de 22 km naar vila de condo te gaan lopen, maar wij hadden gezien dat we dat ook wel lopend konden doen, om
8.00 uur zaten we aan het ontbijt en om 08.30 vertrokken we, eerst nog even langs de bakker, om een broodje en een honingkoek te halen en ons op de foto te laten zetten.
op naar de kust, na 1,5 uur waren we bij een koffietentje waar we eerder ook geweest waren en daar was de eerste stop, koffie met uitzicht op de oceaan, in een luie stoel, dus ons zelf wel even toespreken om overeind te komen en verder te gaan na een kleine pauze.
we liepen helemaal langs de kust, maar wel over plankiers en daardoor liep het makkelijk, de zon scheen uitbundig en we hadden het best naar ons zin, we hadden vila de condo in de planning, maar wisten niet of we het zouden halen, maar de dag was nog lang.
halverwege bij de vuurtoren tijd voor een broodje, met tomaat voor de nodige vochtvoorziening en een half uurtje rust, en genieten van het fantastische uitzicht.
daar krijg ik niet gauw genoeg van!!
in de buurt van Mindelo stond ineens een bord dat er een herberg was over een km en ondat het inmiddels 16.30 was en we al aardig wat kilometers in de benen hadden , leek het goed om te stoppen en daar te gaan slapen, we kwamen in een schoolgebouw, waar elly een nederlandse vrouw met de was bezig was en de enige gast bleek te zijn, ze vond gezelschap wel leuk, we moesten aan de overkant ons melden , maar omdat er neimand was, zijn we maar in de herberg ingetrokken gedoucht, bed opgemaakt, met elly gekletst en op haar de het strand om te eten.
op zijn portugees, bacalau met aardappels en uien en wat groente, het was een doe het zelf maaltijd, de aardappels zaten nog in de schil en de vis moest oook nog van de graat en van zijn huid gestroopt, maar de smaak was goed, lekker glas wijn erbij en toe een heerlijk zoet toetje, een mooie zonsondergang op de koop toe.
op de terugweg een brand in de verte, maar niemand leek daarvan onder de indruk, dus terug naar de herberg en nog even kleppen en slapen.
morgen gaan we op weg naar Arcos.

ineke gaat weer verder.

Deze ochtend word ik wakker met het onwezenlijke gevoel dat ik niet weet waar ik vanavond zijn zal. Goed, we hebben een plan, maar zoals gisteren bleek kunnen we daar makkelijk van afwijken. Eerst het ontbijt bij elkaar gesprokkeld. Er is voor ieder nog een halve honingkoek en van Ellie krijgen we thee, maar daarna gaan we eerst naar de winkel om brood en kaas te halen voor het vervolg. De eigenares van de winkel, een soort buutsuper vindt het geweldig, op de vroege zondagmorgen al drie klanten om brood. We vervolgen onze weg over de planken langs de kust. Magda fotografeert uitgebreid de rotspartijen die uit zee oprijzen en ik geniet van de geur van zee en alles wat er zo al groeit. We lopen op een gegeven moment zelfs dor een haag van riet. Al een tijdje hebben we een zuster in vol ornaat in het vizier en zij wordt vergezeld door een heer met een grote zwarte hoed. Bij de kerk van het volgende dorp houden we allemaal halt om even te kijken en dan zegt de heer met hoed ineen, waren jullie drie jaar geleden ook niet op de camino ?En ja, deze mensen, een zuster en een priester uit Polen hebben we drie jaar geleden ook ontmoet. Dit verzin je toch niet ?Zuster Christina loopt deze camino bij wijze van vakantie. We lopen een eindje samen op. Ze wil weten waar wij in Nederland wonen want ja, ze heeft er een bekende. Bij navraag blijkt dat Andre Rieu te zijn. Ze is enorme fan en is al drie keer bij een concert geweest, een keer in Polen en twee keer in Duitsland. Waarschijnlijk ook gewoon in haar zusterdracht. Geweldig toch??!!
Bij vila de Condo is het uit met de strandpret. Want ja, toeristisch was dit stuk wel. HIer en daar leek het wel Egmond. Wij vervolgen onze weg nu serieus met het routeboek in de hand. Weer een spannend, worden we wijs uit de Engelstalige aanwijzingen?En ja, het lukt, we belanden in Arcos en wel in een stokoud landhuis met twee zwembaden die korting rekenen voor pelgrims. We mken er dankbaar gebruik van want een koele duik is heel welkom na zo´n warme dag. Nee, het lijkt niet des pelgrims, dat gaat ook nog wel even door me heen, maar andere logeergelegenheden zijn hier niet. Her uitgebreide diner dat ze ons voor zeventien euro bieden laten we ons ook goed smaken en we zijn in goed gezelschap, allemaal pelgrims. We praten uitgebreid met een stel uit Nieuw Zeeland dat dol is op fietsen en dus nu de camino Portugais op de fiets doet. We krijgen het zelfs over de vluchtelingenproblemen in Europa, iets waar ze in Nieuw Zeeland nauwelijks last van hebben. Alls we van tafel opstaan is het meer dan slaaptijd.

magda gaat weer verder.

we slapen heerlijk, hebben een kamer met dakterras, de lucht is kraakhelder en er zijn veel sterren te bewonderen.
de vlg morgen is er ontbijtbuffet en we krijgen een vers gekookt eitje in een dop met hoedje op en verse jus , we kunnen gevoed en gelaafd weer op weg, kijken nog even rond het huis, er zijn kiwi , sinaasappel , appel en bananenbomen, een heerlijkheid.
we gaan de route vervolgen en willen vandaag naar barcelos, een kleine 20 km vlgs het boek,het is weer prachtig weer, alleen maar zon, lekker warm en welgemoed gaan we op pad, mooie route, landelijk, maar wel pittig, zand en stenige paden , kleine dorpjes, in een van die plaatsen lopen we het marktplein op en daar horen we ineens, he daar is ineke!
je gelooft dan je oren niet, blijkt het ene paul te zijn die ineke ruim 30 jaar geleden ontmoet heeft op een bedevaartstocht in polen, tja in gezelschap van An, ( beide vlamingen), , we waren het niet van plan, maar we gaan aan de koffie en praten even gezellig.
na een half uurtje toch maar verder, we komen nog twee belgen tegen twee jonge knullen, die als ik net even mijn kleine teen inspecteer op een beginnend blaartje informeren of ze de ambulance moeten bellen!!
(wat overigens ook erg leuk is dat belgen stappen en niet wandelen)
nee, hoor, niets aan de hand, we gaan weer verder, praten nog even met 4 amerikanen uit californie die ook in ons hotel zaten en op weg zijn naar barcelos, maar zij gaan daar in een hotel.
wij zijn van plan om in een herberg te gaan slapen, maar het is nog een flink eind lopen voor we in barcelos zijn.vlgs ons langer dan het boek aangaf, tegen 17:00 uur zijn we op een uur afstand en kopen in een klein winkeltje eerst maar een appel ,en chips, dan kunnen we wel weer even verder.
Tegen 18:00 uur zijn we bij de herberg. er is plek, er is een zaaltje met 6 bedden en alles is bezet, ook de twee belgen zijn er en rosie uit italie, die op de fiets is.
de twee , inmiddels 3 belgen er was er al een gearriveerd nodigen ons uit om mee te gaan eten in het cafe ernaast en we gaan mee, er is en pelgrimsmenu met een drankje voor 6 euro. ze serveren vis, zalm met patat en wat sla, smaakt prima.
terug gekomen gaan we nog even buiten zitten., een aantal mensen gaat al naar bed en ineens komt johannes ( een van de belgen) ons vertellen dat hij blij is want hij is geslaagd en is nu ingenieur, hij vraagt zich ook af of het koud zal zijn buiten, , sjouwt zijn matras naar buiten en gaat op de binnenplaats liggen slapen.
tegen 22:30 zoeken we ook ons bed op, het was een lange dag en we zijn moe.

ineke gaat weer verder.
Vandaag houden we rustdag en we willen met de bus naar Bragga, kerkelijke hoofdstad van Portugal. Maar het loopt anders. Om te beginnen blijkt het een hele toer een mevrouw van het cafe naast onze herberg een ontbijt te laten maken. Ze sprekt geen woord over de grens. Van thee lijkt ze nog nooit te hebben gehoord en als we haar hebben uitgelegd dat kaas en marmelade prima broodbeleg zijn kan Magda nog net voorkomen dat ze kaas en jam dan maar bovenop elkaar op een broodje plempt. En dan... mis ik mijn jack. Gisteravond had ik hem op mijn stapelbed gehangen maar toen ik erover nadacht realiseerde ik me dat ik hem daarna niet meer heb gezien. Wel snotver... het jack blijkt echt weg. Magda is er helemaal kaar mee. Van deze herberg staan alle deuren open, iedereen kan erin en als we nog iets willen ondernemen is de rest van onze zooi misschien ook niet veilig. Dus... ingepakt en andere plek gezocht. We hebben een kamer in een hostel die met een sleutel op slot kan. Het is wel erg dat je als pelgrim niet meer rustig een jack op je bed kunt laten hangen, maar we hebben het ermee te doen. Hoewel het weeer hier nog teeds stralend is zullen volgens het weerbericht de temperaturen binnenkort gevoelig gaan dalen. Niets bus naar Braga dus, shoppen om een jack. Dat lukt wonderwel in een outlet store. Ik begon me al af te vragen of dit niet meer een mooie, bijzondere wandelvakantie zou worden dan een pelgrimstocht, maar misschienzijn dit wel de dingen die het toch tot pelgrimstocht maken. Accepteren wat er is, van een luxe logeerplek tot een gestolen jack. Wat ook opvalt is dat je hier in geen enkele kerk een kaarsje kunt opsteken. Wel zijn ze geregeld open. Hier in Barselos bezochten we een heel protserig versierde oude kerk. Het was er rustig , maar ook hier weer niet de mogelijkheid om een kaarsje op te steken voor jullie de thuisblijvers. We lezen overigens wel met heel veel plezier jullie reacties.
Vanavond is hier een pelgrimsmis en daar willen we heen en dan morgen weer verder, welgemoed en vol verwachting uitkijkend naar wie en wat we nu weer zullen tegenkomen.

liefs magda en ineke.